Անվճար հայերէն ուղղագրիչ
Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա
 Բառարան

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 348։



Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1652
ՆՈՐ
(beta)
ՇԱՐԱԴԱՍՈՒԹԻՒՆ
գոյական
    1. նախադասութեան մէջ նախադասութեան անդամներուն դասաւորման՝ յաջորդականութեան կարգը (տուեալ լեզուի մը մէջ). համաձայնութիւն, համակարգութիւն.

    2. (Քերկն.) քերականութեան մէկ բաժինը, որ կը զբաղի վերոնշեալ շարադասութեան կանոններու ուսումնասիրութեամբ (տուեալ լեզուի մը մէջ).
    3. (Գրաբար) շարադրութիւն, շարադրութիւն։

Հոմանիշ՝ շարակարգութիւն, կապակցութիւն, շարադրութիւն, շարակապութիւն, շարուածք։

Հայերէնի շարադասութիւնը ընդհանուր առմամբ առաձգական է։ Նախադասութեան մը հիմնական անդամները - տէր բայի, բայ եւ լրացուցիչ (խնդիր) որեւէ շարքով կարելի է շարադասել։ Բնական շարադասութիւնը հետեւեալն է - տէր բայի, լրացուցիչ եւ բայ. օրինակ՝ ես հաց կ՚ուտեմ։ Եթէ ուզէ հիմնական անդամներէն որեւէ մէկը շեշտել, կը դնէ նախադասութեան սկիզբը։ Հա՛ց կերայ ես (ո՛չ ուրիշ բանԿերա՛յ ես հաց (կը շեշտէ ուտելու գործողութիւնը):

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1761
ՆՈՐ
(beta)
 Գործածութիւն փորձնական 9 մէջբերում 

Գտնուած բառաձեւերու գործածութիւնը


Փնտռել «Շարադասութիւն» բառը նաեւ հետեւեալ պատկերահանուած բառարաններուն մէջ —

Բացատրական

Հոմանիշներու

Արեւմտահայերէնի

Նորաբանութիւններու

Յանգարան

Բառակազմական

Ստուգաբանական

Դարձուածաբանական եւ Բարբառային

Ուղղագրական

Գրաբարի

Միջին Հայերէնի

Վաղաշխարհաբարեան

Օտար լեզուի

Անուններու

Տեղանուններու

Բուսանուններու

Մասնագիտական

Յապաւումներու