Անվճար հայերէն ուղղագրիչ
Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա
 Ձեւաբանութիւն

Գտնուած Բառաձեւեր


յոգոց հանել → յոգոց հանել

Գտնուած Բառոյթներ


 Բառարան
ՀՈԳԻ (հոգւոյ կմ հոգոյ, հոգւոց կմ հոգեաց), հոգու, հոգիներ կմ հոգիք
գոյական
հին նշանակութիւն 1. Սկզբնական նշանակութեամբ. Ոգի, շնչիւն, փչում, օդ։

    2. Շունչ, շնչառութիւն, որով կենդանութիւնը պահպանվում է։

    3. Կեանք, կեանքի սկզբունքը մարմնի մէջ։

    4. Ժողովուրդների ըմբռնումով՝ մարմնից անկախ աննիւթ ու անմահ գոյացութիւն, որ մինչ մարմնի մէջ է՝ մարդը կենդանի է, իսկ երբ մարմնից բաժանվում է (այսինքն երբ մարդ մեռնում էշարունակում է անկախ գոյութիւն պահպանել։ Հակառակը՝ Մարմին։

    5. Ամբողջ մարդը, անհատ, անձ։

Փոխաբերաբար
    6. Բարոյական յատկութիւն մարդու մէջ, բարի կամ չար։

    7. Մարդու ներքին խորհուրդը, խիղճ։

    8. Գլխաւոր ազդակը, գլխաւոր գործողը։

    9. Գլխաւոր էութիւնը, յատկանիշը։

    10. Կարեւոր՝ անհրաժեշտ մաս։

    11. Կենդանութիւն, աշխոյժ։

    12. Ամենասիրելի՝ կեանքին հաւասար սիրելի անձ։

    13. Երկնային շնորհ, ներշնչում, ձիրք։

    14. (Կրօնական) Աննիւթ՝ անտեսանելի էակ։ (Համեմատել 4. նշանակաութեան։)։
    15. (Կրօնական) Յատկապէս՝ Սուրբ Հոգի ըստ քրիստոնեաների, երրորդութեան անձերից մէկը։
    16. Երեւակայական անմարմին էակներ, բարի կամ չար ոգի։

    17. Մեռած մարդու հոգին՝ որոշ կերպարանքով երեւցած, ուրու, ուրուական։
Բաղադրեալ Բայեր











Դարձուածքներ




Տե՛ս եւ Ոգի։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1271
ՆՈՐ
(beta)

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1562
ՆՈՐ
(beta)
1. ՈԳԻ (ոգւոյ, ոգւոց), ոգու, ոգիներ (արմատ Հոգի՚ի, որ գրաբարում ունի Հոգի՚ի գրեթէ բոլոր նշանակութիւնները)
գոյական
հին նշանակութիւն 1. Օդ, փչում, շնչիւն։

հին նշանակութիւն 2. Շունչ, շնչառութիւն։

հին նշանակութիւն 3. Կեանքի սկզբունք մարմնի մէջ, կեանք։

հին նշանակութիւն 4. (Կրօնական) Աննիւթ և անմահ գոյացութիւն մարմնի մէջ, որը մարմնից բաժանվելիս՝ մարդը մեռնում է, հոգի։

հին նշանակութիւն 5. Անձ, մարդ։

հին նշանակութիւն 6. Բարոյական յատկութիւնը մարդու մէջ։

    7. Գլխաւոր էութիւնը, բնորոշ յատկութիւնը։

    8. Ներշնչում, ոգեւորութիւն։

հին նշանակութիւն 9. (Կրօնական) Աննիւթ՝ անտեսանելի՝ անմահ էակ։

հին նշանակութիւն 10. (Կրօնական) Սուրբ հոգի։

    11. (Կրօնական) Երեւակայական անմարմին էակ, բարի կամ չար։

    12. (Սնահաւատութիւն) Մեռած մարդու հոգին՝ մարդկային կերպարանք առած, ուրու, ուրուական։

    13. Տրամադրութիւն, զգացմունք։

    14. (Քիմիական) Անգոյն՝ այրող՝ դիւրավառ հեղուկ, որ ամենախիստ ցրտերին անգամ չի սառչում, բաղկացած ածխածնի, ջրածնից և թթուածնից (CHO), որ գոյանում է շաքարի խմորման ժամանակ և ստացվում է՝ խմորված շաքարանիւթը թորելիս՝ իբրև ցնդական գազ, որ սառեցրած խողովակի միջով անցնելով հեղուկանում է. սպիրտ։

Բաղադրեալ Բայեր







Դարձուածքներ

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1699
ՆՈՐ
(beta)
 Գործածութիւն փորձնական 11 մէջբերում 

Գտնուած բառաձեւերու գործածութիւնը


Գտնուած բառոյթներու գործածութիւնը


Փնտռել «Յոգոց հանել» բառը նաեւ հետեւեալ պատկերահանուած բառարաններուն մէջ —

Բացատրական

Հոմանիշներու

Արեւմտահայերէնի

Նորաբանութիւններու

Յանգարան

Բառակազմական

Ստուգաբանական

Դարձուածաբանական եւ Բարբառային

Ուղղագրական

Գրաբարի

Միջին Հայերէնի

Վաղաշխարհաբարեան

Օտար լեզուի

Անուններու

Տեղանուններու

Բուսանուններու

Մասնագիտական

Յապաւումներու