Հայերէն բառարան

Անվճար հայերէն ուղղագրիչ

Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա

Հայերէն Հայ | Հայ-Անգլերէն Հայ-Անգ | Անգլերէն-Հայ Անգ-Հայ | Հայ-Ֆրանսերէն Հայ-Ֆրա | Ֆրանսերէն-Հայ Ֆրա-Հայ

Ձեւաբանութիւն

Արեւմտահայերէն

վարդապետ → վարդապետ (գոյական)

Տեսնել ձեւաբանական վերլուծութիւնը

Եզակի • Ուղղական հոլով

Եզակի • Հայցական հոլով

Գտնուած Բառոյթներ

վարդապետը, վարդապետի, վարդապետին, վարդապետներ, վարդապետներէն, վարդապետները, վարդապետների, վարդապետներին

Բառարան

վարդապետ գոյական Վարդապետելու իշխանութիւն ունեցող կուսակրօն եկեղեցական * ուսուցիչ, քարոզիչ:

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 432։

ՎԱՐԴԱՊԵՏ

գոյական
1. ուսուցիչ, վարպետ։
2. (Հրէից՝) ռաբբի։

Աղբիւր՝ Յարութիւն Թ. Գայայեան, Բառարան Գանձարան Հայերէն Լեզուի. Գահիրէ: Տպագրութիւն Գալֆա (1938): էջ 469

ՆՈՐ

ՎԱՐԴԱՊԵՏ ի (աց)

(պահլաւերէն varda, գործ, վարժութիւն, ուսում, և պետ)

գոյական
⨀հին նշանակութիւն 1. Ուսման՝ վարժութեան պետ, աշակերտապետ, վարժապետ։

⨀հին նշանակութիւն 2. Ուսուցիչ (հին մտքով), որ շուրջը հաւաքում էր աշակերտողներ, հետեւողներ կամ վանքերում ուսուցանում էր միաբաններին։

3. (Եկեղեցական) Գիտական աստիճան, որ մի ժամանակ, յատուկ քննութիւնից յետոյ, տալիս էին հոգեւորականին առանձին օրհնութեամբ և վարդապետական գաւազանով։

✽հազուադէպ նշանակութիւն 4. Դոկտորի գիտական աստիճան ունեցող, դոկտոր։
5. (Եկեղեցական) Կուսակրօն քահանայ, որ ապրում է վանքում կամ հոգեւոր իշխանութեան կարգադրութեամբ ուղարկվում է այս կամ այն քաղաքը իբրև քարոզիչ, յաջորդ, եկեղեցական գործերի վարիչ։

＋գաւառական նշանակութիւն 6. Աչքի բիբ։

Դարձուածքներ

Երկնային վարդապետ

գոյական Քրիստոս։

＋գաւառական բառ Վարդապետի բանջար

գոյական Տե՛ս Պատրինճ պարտէզի (Ս.)։

＋գաւառական բառ Վարդապետի վեղար

գոյական Անորոշ տեսակի ուտելի բանջար (?)։

(Նոյն բառից են Վարժապետ, Վարպետ։ Տե՛ս)։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 2072

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐԴԱՊԵՏ

գոյական
    1. ուսման՝ կրթութեան՝ վարժութեան պետ. վարժապետ.
    2. ուսուցիչ, որ իր շուրջ կը հաւաքէր աշակերտներ՝ հետեւորդներ կամ վանքերու մէջ կ՚ուսուցանէր միաբաններուն.
    3. (Եկեղեցական) գիտական աստիճան, որ աւարտաճառի պատրաստութենէ եւ պաշտպանութենէ ետք կը տրուի հոգեւորականին՝ յատուկ օրհնութեամբ եւ վարդապետական գաւազանով. քարոզիչ.
    4. կուսակրօն քահանայ, որ իրաւունք ունի արարողութիւններ եւ սրբազան խորհուրդները կատարելու. կ՚ապրի վանքի մէջ կամ հոգեւոր իշխանութեան կարգադրութեամբ կ՚ուղարկուի որեւէ տեղ իբրեւ քարոզիչ, փոխանորդ կամ եկեղեցական գործերու վարիչ.
    5. մագիստրոս (համալսարանական տիտղոս):

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 2203

ՆՈՐ

(beta)

ՔԱՀԱՆԱՅ