Армянская проверка орфографии
загрузить HySpell сейчас
 Morphology
 Словарь
քահանայապետ գոյական Քահանաներու պետ * պապ, կաթողիկոս:

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 485։


ՔԱՀԱՆԱՅԱՊԵՏ
գոյական
    1. հայրապետ։
    2. (Հռոմի՝) Պապ։

Источник: Յարութիւն Թ. Գայայեան, Բառարան Գանձարան Հայերէն Լեզուի. Գահիրէ: Տպագրութիւն Գալֆա (1938): стр. 526
Новинка
ՔԱՀԱՆԱՅԱՊԵՏ ի (աց կմ ից)
գոյական
(Եկեղեցական)
⨀հին նշանակութիւն 1. Քահանաների պետը՝ գլուխը, բոլոր քահանայական դասի գլուխը։

⨀հին նշանակութիւն 2. Քրիստոս՝ իբրև գլուխ եկեղեցու և բոլոր եկեղեցական դասի։

⨀հին նշանակութիւն 3. Եկեղեցու բարձր աստիճանաւոր, եպիսկոպոս, պատրիարք, կաթողիկոս։

    4. Ներկայումս՝ ծայրագոյն հոգեւոր պետ ինքնագլուխ հին եկեղեցիների, մակդիր, որ տրվում է Հռոմի պապերին, յունաց տիեզերական պատրիարքներին և ամենայն հայոց կաթողիկոսներին։
‣ Գրիգոր Լուսաւորիչը Հայաստանեայց եկեղեցու առաջին քահանայապետն եղաւ։
‣ Վրթանէս մեծ քահանայապետը մխիթարեց ժողովրդին։

(Ներկայումս մեր մէջ այս նշանակութիւնը սովորաբար գործ է ածվում հայրապետ)։

⨀հին նշանակութիւն 5. Հրեշտակների երեք դասի դասապետ հրեշտակ։

✽հազուադէպ նշանակութիւն 6. Հեթանոսական մեհեանների քրմապետ։

Источник: Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): стр. 2298
Новинка
(beta)
ԿՐՕՆԱՊԵՏ
գոյական որեւէ կրօնի պաշտօնեաներու՝ հաւատացեալներու՝ հետեւորդներու պետ.

Տեսակներ
— քուրմերու՝ քրմապետ.

— հին պարսիկ մոգերու՝ մոգպետ.

— Հրեաներու՝ րաբունապետ, քահանայապետ.

— առաքելական քրիստոնեաներու՝ հովուապետ, հայրապետ, քահանայապետ.

— կաթոլիկներու՝ պապ.

— Հայերու՝ ծայրագոյն պատրիարք եւ կաթողիկոս.

— սկզբնական շրջանի հայ կաթողիկէներու՝ բողոքականներու՝ ազգապետ, համայնքապետ.

— ներկայ հայ կաթողիկէներու՝ կաթողիկոս, հոգեւոր տէր.

— Յոյներու՝ տիեզերական պատրիարք.

— իսլամներու՝ շէյխ-իւլ-իսլամ, միւֆթի.

— աղանդաւորներու՝ աղանդապետ:

Источник: Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): стр. 1090
Новинка
(beta)
ՊԵՏ
գոյական
    1. որեւէ տեղ կամ ոեւէ խումբի առաջին անձը, որ ղեկավարութեան՝ առաջնորդութեան եւ այլն գործը ստանձնած է. գլուխ, գլխաւոր, ղեկավար, պարագլուխ, տէր.
    2. հիմնարկի մը գլուխը, որ հիմնարկին գործերը կը տնօրինէ. տնօրէն, վարիչ, կառավարիչ։

Տեսակներ
— Ազգի՝ ազգապետ։

— Ամիրաներու՝ ամիրապետ:

— Առանձին իշխող՝ միապետ, թագաւոր, արքայ:

— Առանց սահմանադրութեան կամ զայն անտեսող՝ բռնապետ, բռնատէր, ինքնակալ։

— Արհեստներու, արհեստաւորներու՝ արհեստապետ։

— Աւազակներու՝ աւազակապետ:

— Աւատական դրութեան՝ աւատապետ:

— Բազմանդամ ընտանիքի՝ նահապետ։

— Բանակի՝ վաշտապետ, տասնապետ, յիսնապետ, հարիւրապետ, հազարապետ, հրամանատար, զօրապետ, սպարապետ:

— Բանտերու՝ բանտապետ:

— Բարձրաստիճան զինուորականներու՝ սպարապետ։

— Բժիշկներու՝ բժշկապետ:

— Գանձի՝ գանձապետ։

— Գաւառի՝ գաւառապետ։

— Գիւղի՝ գիւղապետ:

— Գրադարանի՝ գրադարանապետ:

— Գրաշարներու՝ գրաշարապետ:

— Դերասաններու՝ դերասանապետ:

— Դիւանի՝ դիւանապետ։

— Դպիրներու՝ դպրապետ։

— Եկեղեցականներու՝ հոգեւոր հայրերու՝ հայրապետ։

— Եկեղեցւոյ դասի՝ դասապետ։

— Եպիսկոպոսներու՝ եպիսկոպոսապետ:

— Երաժիշտներու՝ երաժշտապետ:

— Երգչախումբի՝ նուագախումբի՝ ղեկավար, խմբավար։

— Երէցներու՝ երիցապետ:

— Թաղի՝ թաղապետ (Թրքերէն Արաբերէն մուխթար):

— Ժողովի՝ ատենապետ:

— Ժողովուրդի՝ նահապետ, նախահայր:

— Իշխաններու՝ իշխանապետ:

— Լուսարարներու՝ լուսարարապետ։

— Խոհարարներու՝ խոհարարապետ։

— Խուժանի՝ խուժանավար:

— Խումբի՝ խմբապետ։

— Խռովարարներու՝ պարագլուխ։

— Ծխական ժողովուրդի՝ ժողովրդապետ։

— Կայարանի՝ կայարանապետ։

— Կարաւանի՝ կարաւանապետ:

— Կոյսերու՝ կաթողիկէ քոյրերու՝ մայրապետ։

— Կուսակցութեան՝ կուսակցապետ:

— Հագուստներու՝ տարազներու (պալատի՝ վանքի մէջ)՝ հանդերձապետ, պատմուճակ։

— Համայնքի՝ համայնքապետ, ժողովրդապետ:

— Համբարի՝ համբարապետ:

— Հոգեւոր հովիւներու՝ հովուապետ։

— Հրեշտակներու՝ հրեշտակապետ:

— Հրոսակներու՝ հրոսակապետ:

— Ճաշարանի՝ ճաշարանապետ:

— Ճաշարանի սպասաւորներուն՝ սեղանապետ:

— Ճարտար վարպետներու՝ ճարտարապետ։

— Մառանի՝ մառանապետ:

— Մատակարարներու՝ մատակարարապետ։

— Մարզերու՝ մարզպաններու՝ մարզպետ:

— Մաքսի՝ մաքսապետ։

— Միլիսներու՝ միլիցապետ (արեւելահայերէնը ոստիկանապետի):

— Նախարարներու՝ նախարարապետ, վարչապետ:

— Նահանգի՝ նահանգապետ:

— Նաւու՝ նաւաստիներու՝ նաւապետ:

— Ոստիկաններու՝ ոստիկանապետ:

— Ուսման՝ ուսումնականներու՝ ուսումնապետ:

— Ուսուցիչներու՝ ուսուցչապետ:

— Պալատի եւ անոր բարձր պաշտօնատարներու՝ սենեկապետ։

— Պահեստի ապրանքներու՝ պահեստապետ:

— Պանդոկի եւ անոր պաշտօնեաներուն՝ պանդոկապետ:

— Պարողներու՝ պարագլուխ:

— Սկաուտներու՝ սկաուտապետ:

— Վարժուողներու՝ աշակերտներու՝ վարժապետ, ուսուցիչ։

— Վարչութեան՝ վարչապետ:

— Տոհմի՝ տոհմապետ։

— Տպարանի՝ տպարանապետ։

— Ցեղերու՝ ցեղապետ։

— Քահանաներու՝ քահանայապետ։

— Քաղաքի՝ քաղաքապետ, քաղաքագլուխ:

Источник: Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): стр. 2030
Новинка
(beta)
ՔԱՀԱՆԱՅ
գոյական
    1. ընդհանուր անուն՝ որ կը բնորոշէ Աստուծոյ ծառայութեան նուիրուած հոգեւոր պաշտօնեաները - երէց, աբեղայ, վարդապետ, եպիսկոպոս եւ կաթողիկոս (որոնք կը կոչուին կուսակրօն քահանայ).
    2. ներկայիս՝ առաւելաբար կը գործածուի բնորոշելու համար եկեղեցւոյ այն պաշտօնեան (եօթներորդ աստիճանի կարգով), որ կապուած է եկեղեցիի մը, ձեռնադրուած եւ օծուած է այդ եկեղեցիին համար եւ պարտաւորութիւն ունի իր ծուխերուն հոգեւոր անմիջական կարիքները հոգալ (ամուսնացեալ քահանայ). տէրտէր, տէր հայր, երէց։

Տեսակներ
— Անարժան՝ չքահանայ, չերէց, դերայ:

— Հեթանոսական՝ քուրմ, մոգ:

— Տան՝ տաներէց, ծխատէր:

— Դպրեվանքի մը ուսման շրջանը աւարտած եւ կուսակրօն քահանայ ձեռնադրուած՝ աբեղայ:

— Իր աւարտաճառը ներկայացուցած, զայն յաջողապէս պաշտպանած եւ քարոզելու իրաւունք ձեռք ձգած (որուն փաստն է եկեղեցւոյ մէջ քարոզելու ատեն ձախ ձեռքով բռնած օձագլուխ գաւազանը) աբեղայ՝ վարդապետ:

— Թեմի մը առաջնորդութեան կոչուած վարդապետ՝ եպիսկոպոս:

— Ազգին հովուապետութիւնը ստանձնած եպիսկոպոս՝ կաթողիկոս, եպիսկոպոսապետ, քահանայապետ։

Источник: Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): стр. 2394
Новинка
(beta)
ՔԱՀԱՆԱՅԱՊԵՏ
գոյական
    1. Յիսուս-Քրիստոս՝ իբրեւ եկեղեցիին եւ եկեղեցական դասուն գլուխը.
    2. քահանաներու պետ՝ գլխաւոր.
    3. քահանայական՝ եկեղեցական նուիրապետութեան բարձրագոյն աստիճանաւոր. հայրապետ, եպիսկոպոսապետ, հովուապետ, կաթողիկոս։

Տեսակներ
— Կաթողիկէ եկեղեցւոյ՝ Պապ։

— Յոյն ուղղափառ եկեղեցւոյ՝ Պատրիարք:

Ածանցական Բառեր
— Բայը՝ Քահանայապետել։

Յարակից Բառեր
— Պաշտօնը՝ գործը՝ ժամանակաշրջանը՝ Քահանայապետութիւն:

Источник: Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): стр. 2395
Новинка
(beta)
 Usage beta 31 citations 

Usage of matching Word Forms

Usage of matching Lexemes

Найти слово "քահանայապետ" также в следующих словарях

Explanatory

Thesaurus

Western Armenian

Neologisms

Rhyming

Word Structural

Etymological

Dialectal and Idiomatic

Orthographic

Classical Armenian

Middle Armenian

Early Modern Armenian

Foreign word

Names

Place names

Plant names

Specialized

Abbreviations

© 2025 Наири. Армянский cловарь содержит 95 898 главных слов
The site has 144 dictionaries and 3 books.
Русский
Նայիրի / Nayiri.com